şiir UTANMADIN MI

Herkesi hor görüp,  kibirlenme güzelim diye,
Aynı Tanrı seni yarattı da, beni yaratmadı mı?
Terk ettin de gittin güya, sence kötüyüm diye,
Sen vardın başkalarına da, beni aratmadı mı?

Belki bilmezsin ama, hep kabahat kalbin de,
Sen suçlu ararsan bak, bulacaksın kendin de,
Ahımı alma derim, gülmezsin gittiğin yerde,
O kara gözlerin baktı da, beni ayartmadı mı?

Mademki senin o kalbin, beni sevmeyecekti,
Sevmiş gibi yapıp, baştan ümit vermeyecekti,
Velhasil benim yüreğime ateşi koymayacaktı,
Ben sevdim, sen sevmedin de, utanmadın mı ?
                                           Recep Ali Öztürk

şiir KORKUYORUM



Çok güzelleri tanıdım, yoktur senin gibisi,
Sana kul köle olsunlar, o güzellerin hepisi,

Senin için her gece, erken yatarım doğrusu,

Rüyalarıma gelmiyorsun,  korkuyorum yar.

Belki de dünyaya gelmemiş,  bir daha eşin,

Seninle parlıyor ışığı, gökte doğan güneşin,
Cehennemi arattırır, yakarsa senin o ateşin,

Seni tanıyalı huzursuzum, korkuyorum yar.

Bazen hiç bakmazsın, bazen gülüp geçersin,
Bağladın beni kendine, sen bayram edersin,

Bana acımazsın ki, sonra bırakıp ta gidersin,

Ben hep onu düşünüyorum, korkuyorum yar.

                                           Recep Ali Öztürk

HUZUREVİ ZİYARETİ

31 Ocak 2012 tarihinde Keçiören'e Huzur Evi ziyaretine gittik. Gittik diyorum çünkü O da benim gibi övülmeği sevmeyen fakat ben yine de met etmeden geçemediğim Kurs öğretmenim Nalan Hanımın önderliğinde organize edilerek, bu insanların yaşantılarına kısa bir sürede olsa ortak olmağa çalıştık.  Hepsinin derdi, sıkıntısı farklı,  ufak bir kırgınlık nedeniyle adamlarından kopmuşlar ve kendilerini bu huzur yerine atarak huzur bulmağa çalışıyorlar. Kırıldıkları yakınlarını bu şekilde uzaklaşarak cezalandırmağa mahkum edenlerin veya bu yakınları tarafından gerçekten terk edilen çaresiz kişilerin, işte biz onların ziyaretine gittik. Ben pek dayanamadığım için fazla ilgilenemedim. Hepsi torunlarını ve adamlarını özlemiş buruk bir vaziyette oturuyorlar. Huzur evi sakinlerinin aşağı yukarı hepsinin ortak ifadeleri: "Eşim öldü, dünyanın tadı tuzu gitti" dir. Yaşar isimli çok eski bir arkadaşıma rastladım. İkimizde duygulandık Yaşar ağladı ben kendimi zor tuttum, zavallı dört tane oğlu var birisi doktor. Bazı çok bilmişler 'İnsan kendi kaderini kendi yaratır' derler fakat bazıları kendi kaderini niçin yaratamıyor yine kendilerine sormak lazım. Ben çok duygulandım, başka bir şey yazamayacağım. Hatıra fotoğraflarını yayınlıyorum. Hepsinin ömrünün sonlarının hayırlı olmasını diliyorum.