Vaktiyle köyün yaşlı semercisi Hasan Usta ölmüş. Tüm eşekler köyün meydanında toplanarak, tepinmeğe, anırmağa, oynamağa başlamışlar. Çünkü artık onlara hiç kimse semer yapmayacak ve onlarda yük taşımaktan kurtulacak, özgür olacaklardı.
Bu sırada yaşlı ve hasta bir eşek duvar dibinde durmuş onları endişeli bir şekilde seyrediyormuş. Diğer eşekler o yaşlı eşeğin yanına gelirler ve aralarında şu konuşma geçer;
- Haberin yok herhalde, semercimiz öldü. Onun için oynayıp eğlenip kutluyoruz.
Yaşlı eşek;
- Ne olmuş öldüyse?
- Artık sırtımız yara bere olmayacak, özgür olacağız.
- Nasıl bir özgürlükmüş bu?
- Semerci olmayınca artık sırtımıza semer yapılmayacak. Kırda bayırda istediğimiz gibi dolaşacağız.
- Yaşlı eşek gülmüş;
- Şaşarım sizin aklınıza. demiş ve devam etmiş;
- Bugün sevinip tepineceğinize aslında yas tutmalısınız. Hasan Usta iyi kötü sırtımızın ölçüsünü biliyor, bizi rahatsız etmeyecek semerler yapmaya çalışıyordu. Yarın bir acemi semerci semer yapmağa başlayınca sırtınız yaradan bereden kurtulamaz. İyisi mi siz semerciden değil, eşeklikten kurtulmanın yollarını arayın. Siz eşek kaldıkça, ille ki sırtınıza iyi kötü bir semer yapan bulunur. demiş o yaşlı ve tecrübeli eşek.
