Geçen 28 Temmuz 2018 de bir kaç tane güçlü kuvvetli polisler Giresun da 82 yaşında ki Yusuf Topal Amcayı, bir ihtiyar adamı dövdüler, gazladılar, büyük bir zafer kazanmış gibi yakaladılar ve adamı arkadan kelepçelediler, ellerinde zorla öldü. Adam ne suç işlemişti? Eşi hasta olduğu için bir hastaneden ilaç yazdırmak istemişti. Polisler bu amcanın öleceğini tahmin etmediler, fakat kaplan gibi bir ihtiyarın üzerine saldırıp şiddet kullanarak yakaladılar, halkın kin ve nefretini kazandılar. Bu olay bilinçli olarak örgütlenmiş kendi halkını düşman olarak gören terörist polislerdir ve terör hareketleridir. Bunlar ve bu cins polislerin hemen tespit edilerek örgüt üyeliğinden de yargılanmaları lazım. Böyle polislerin müşfik ve şanlı Türk Polisinin içlerinde yeri yoktur. Asıl Türk Polisi kendini kanıtlamış halkın mal ve can güvenliğini koruyan, güçsüz ve alil acizlere yardım eden iyilik seven kişilerdir. Vatan haini, millet haini kişilerde tabii ki içlerine karışmışlardır. İşte o kansız ve alçak polislerin ayıklanması lazım. Bu sadece bizim gördüklerimiz. Buna benzer olup ta bizlere intikal etmeyen ve yerinde kapanan bir çok olaylar da vardır. Halihazırda ki Cumhuriyet rejimine karşı halka kin ve nefret duygularını aşılama ve mevcut düzene karşı halkın ayaklanmasını sağlamak için bilinçli olarak yapılan hareketlerdir. Halkın nefretini kazanmak için ne lazımsa onu yaparlar FETÖ örgütünden daha tehlikelidirler belki de FETÖ cu durlar. Bunlar Güvenlik, Kolluk kuvvetlerine, Adliye, Sağlık ve diğer devlet kurumlarına nasıl girdilerse incelenip olaya sebep olanların ve bütün sorumluların cezalandırılmaları gerekir. Zira Polis ve Jandarmanın tarifleri çok açık olarak belirtilmiş ve bellidir. Bunlar gibi merhamet, vicdan ve insanlıktan yoksun kişiler polis olamazlar. Üstelik bu polisler belki de üniversite bitirmiş kültürlü polislerdir. Bugün Türkiye ne çekiyorsa böyle insanların yüzünden çekmektedir. Ben bu polisleri şiddetle kınıyorum.
Yıl 1973 Yer Adana Baraj yolu, bir Kasım ayı gecesi. Yeni polis olmuş Adana Bağlar Karakolunda çalışıyordum. O zaman öyle siyasi olaylar pek yok fakat olması için gerekli ortamların hazırlandığını hissediyordum. Mitingler filan oluyor fakat siyasi eylemler pek az olarak meydana geliyordu.
Bir gece aynı karakolumuzda ki benden biraz eski bir Mardinli Polis Memuru ile devriye çıktık. Karakol Nöbetçisi Erzurumlu Polis Memuru Ersin saatte bir arayıp rapor vermemizi söyledi. Gece saat 01.00 sıralarında Baraj yolunda baraj istikametine doğru yürümeğe başladık. O benden biraz eski polis olduğu için bana “Benim üç adım arkamdan geleceksin. Ben senin amirinim. Ne dersem harfiyen yerine getireceksin.” Gibi bazı mesnetsiz öneriler anlatıyordu. Biraz sıkıldım ama hiç belli etmedim. O zamanlarda Sıkı Yönetim ilan edilmiş, gece saat 12.00 den sonra sokağa çıkma yasağı vardı. Bu şekilde boş sokaklarda biraz dolandıktan sonra ben Karakola döneceğimi söyledim. Çünkü bazı açık kahvelere giriyor, bağırıp çağırıyor ve hiçbir işlem yapmadan çıkıyordu. Dolayısıyla ben de suçlu oluyor ve zan altında kalıyordum. İnsanlara karşı da yanlış veya doğru polis arkadaşımı desteklemek zorunda olduğumdan her an için başıma bir bela alabilirdim. “Şu sokaktan da dolaşıp öyle dönelim kardaş” dedi. Öyle yaptık fakat benim o arkadaş üzerinde ki güvenim hiç kalmadı. Bazı ayarsız konuşmaları ve hareketleri hiç hoşuma gitmiyordu ama hiçbir zaman herkes istediğin gibi olamaz. İlişkilerin devam etmesi için herkesi olduğu gibi kabul etmek lazım. Biz de zoraki görev arkadaşlığını kabulleniyorduk. Bazen bir yerden bir şey satın alsa “Vay beh..Cüzdanı unutmuşuz, sen öder misin? Ben sana sonra öderim.” Ayakları yapardı.
Ne ise tam karakola döneceğimiz sırada 79-80 yaşlarında biraz şişmanca bir adam üzerinde pijamalar olduğu halde bisikletle Baraj Yolunda o boş sokakta bize doğru geliyordu. Arkadaşım düdük çaldı ve ben bisikletin önüne geçtim. Adam bana çarpmamak için bisikletini yere düşürerek zor bela durdu. Yere düşmemesi için ben adamı havada tuttum. Adam eli yüzü düzgün, öyle sıradan bir adam ve suç işleyecek bir tipte olmadığı belli oluyordu. Polis arkadaşım hemen tabancasını çıkardı, adama uzattı ve bana adamın üstünü arattı “Gece sokağa çıkma yasağı var bilmiyor musun? Sen kanunları ihlal ettin seni tutukluyorum. Nereyi bombalayacaktın?” gibi laflar etti ve adam biraz dirense de koluna kelepçeyi vurdu. Ben de bu arkadaşımla birlikte hareket ediyordum fakat bu arkadaşın vatandaşa karşı bazı hareketlerini de hiç tasvip etmiyor ancak aramız açılmasın diye mecburen onun yaptıklarına katılıyordum. O na uymam ve desteklemem lazım dı. Çünkü ikimizde aynı karakolda çalışıyorduk ve o akşam devriye arkadaşıydık.
Adama bağırıp çağırıp hiç konuşturmadan Karakola doğru yürüdük. Tabi ben de Polis arkadaşıma yardımcı oluyordum. Adam kimdir? Zoru nedir? O saatte pijamalı bisiklet ile gitmesinin sebebi nedir? Hiç sormadan adamı kelepçeledik. Fırsat elimize geçmiş ya biz bir Azrail olduk adamı hiç dinlemedik bile. Ben yaptıklarımızdan biraz rahatsız oluyorum fakat adamın yanın da arkadaşıma bir şey diyemiyordum ve haliyle arkadaşımı destekliyordum. Adam bir şeyler anlatmak istiyor fakat "Sus. Karakolda anlatırsın." deyip adama vuruyordu. Adam da daha konuşmuyor ve öylece yürürken ben dayanamadım adama “Amca ne işin vardı bu saatte dışarı neden çıktın?” diye sertçe sordum. “Evladım, hanım ve ben kalp hastalarıyız. Hanıma kırız geldi. Şu anda evde yerde kıvranıyor belki de öldü. Dil altı hapı bitmiş. Ben onu almak için nöbetçi eczaneye gitmek istiyordum, siz yakaladınız.” Dedi. Bir den sanki delirdim, aslında delirmedim aklım başıma geldi. Polislik sağlam insanları hasta etmek, hastaları da öldürmek için mi vardır? Polisliğin birinci kuralı alil ve acizlere yardım etmek değil midir? Diye düşündüm. Saat 03.00-03.30 sıralarında bu ihtiyar adam başka ne için yasağa rağmen sokağa çıkabilirdi? Hemen anahtarımı çıkardım, ellerinden kelepçeyi çözdüm ve “Amca şu anda sana yardımcı olmamız lazım fakat imkanımız yok. Allah hastana şifalar versin. Serbestsin. Git işlerini hallet” Dedim ve adamı salıverdim.
Adam önce ellerimi tutmak bana bir şeyler anlatmak istedi fakat arkadaşımın bağırmalarından korkarak onu yapamadı. Tam o sırada bir ticari taksi hastaneye hasta getiriyordu. Durdurdum ve adamı bindirerek yolladım. Bisikleti orada kaldı. Adam kurtulunca bisiklet zaten hiç gözünde yoktu. Bisikleti yolun kenarına çektim. Ben adamı taksiye bindirirken arkadaşım Polis Memuru bana çeşitli tehditleri söylenip duruyordu. ‘Adamı niçin bıraktığımı, hesabını veremeyeceğimi,’ söylüyordu. Ne dediyse hep sabırla hareket ettim. Ve Karakola doğru yürürken o bağırarak konuşuyor. Hala tehditlerini sürdürüyordu. Ben sessizce söylediklerini dinlediğim için cesaretlendi ve bana küfür edip vurmağa kalkıştı. Vuramayınca da tabanca çekti. Tabancasını elinden aldım ve ben önde o arkada öyle kanlı manlı Karakola gittik. Nöbetçiye ikimizde kendimize göre olayı anlattık. Karakol Nöbetçisi Karakol Amirini aradı. Karakol Amiri Başkomiser Yavuz Bey uykudan kalktı ve geldi. Bizleri dinledikten sonra “İkiniz de ihraç olursunuz, olayı kimse duymadan hemen kapatın.” Dedi. Hakikaten de öyleydi. İşlem yapılsa hemen ihraç olurduk. Nöbetçiye teslim ettiğim bu arkadaşımın tabancasını geri ona teslim etti ve bize biraz fırça atıp azarladıktan sonra sarılarak barıştık. Memur arkadaşım bana "Kusura bakma, özür dilerim kardaş." dedi. Barıştık ama ben kendisi ile daha hiç konuşmadım. Zaten pek az bir süre bir arada kaldık. Ben Cinayet Masasına gittim. O da sonra Trafiğe gitmiş ve açığa alındığını duydum. Ankara da Hırsızlık Bürosunda iken yanıma geldi. Dolandırmışlardı ve bazı konularda kendisine yardımcı oldum. Kendisi sonra başka siyasi olaylardan bir kaç sene hapis yatıp ihraç olduğunu anlattı. Kömür alıp satıyordu.
O bisikletle gelen pijamalı adam karı koca emekli hakim imişler. O akşam aldığı ilaçla eşini kurtarmış. Polis Arkadaşım hakkında şikayetçi olmuştu fakat benim ısrarlarım üzerine dilekçe vererek şikayetinden vaz geçti. Arkadaşım Adli ve İdari ceza almaktan kurtuldu.
Şimdi analiz ediyorum da; Polis Arkadaşım da Ben de Türkiye Cumhuriyetine bağlı iki Polis Memurlarıyız. Aynı kanunlarla hareket ediyoruz. İkimizde aynı kanunları uyguluyoruz. Neden karşı karşıya geldik? Görüş ayrılığı neden oldu? Polis böyle durumlarda kendi taktirini kullanamaz mı? Kanunlar uygulayan kişinin görüşlerine göre değişmeli mi? Nasıl oluyor da onun tutukladığı insanı ben salıverip gönderebiliyordum. Her zaman kanunlar vicdana uygun ve insanıdır. Hiçbir kanun gaddarca uygulamaları içermez ve polis kendi halkına düşmanca davranmaz. Mesela değiştirdiler mi bilmem fakat polis okulların da verdikleri derslerde, hiç uygulandı mı onu da bilmem, ‘Hiçbir olanak yoksa, böyle bir acil durumlarda polis orada ki taksiyi düz kontak yaparak sahibinden habersiz kullanır ve suç olmaz.’ Bir olay karşısında iki ayrı uygulamayı siz okuyucularımın taktirine bırakıyorum. İşte bu kötü uygulamalar halkı mevcut düzene karşı kin tutmağa ve nefret etmeğe dolayısıyla devlete düşman olmağa sürükler ve terör olayları baş gösterir. Onun için gerçek güvenlik güçleri çok dikkatli ve titiz davranmak mecburiyetindedirler ki vatandaş iyi yönetildiklerine inansın ve devlete saygı duysun. Saygı ve Sevgilerimle
