SAYFALAR

18 Mart 2024 Pazartesi

ANALİZ

Türk Milleti çok enteresan çözülmesi çok zor bir toplumdur. İnsanların vatanı var, ataları almış kendilerine bırakmışlar. İşleri güçleri var, çalışıyorlar. Devlet içerisinde her türlü bürokrat olup her türlü devlet kademelerinde çalışabiliyorlar. Her istedikleri yerden istedikleri kadar arazi mal mülk alabiliyorlar. Suç işlemedikten sonra hiçbir karışanları da yok. Ey yavrum bu güzel memlekette istediğin gibi kazanıp yaşa.

Fakat öyle olmuyor. Bizde 'HÜRRİYET ve DEMOKRASİ' insanların huzur içinde, rahat yaşamaları için değil, vatanı yıkmak için, bölmek parçalamak için isteniyor. Bence bütün idare şekillerini kaldırıp, Türk Milleti 'TÖRE' ye göre yönetilmeli. Kim olursa olsun vatana ihanet edenin kellesi alınmalı.

Bir zamanlar adam geliyor, 'Lenin iyidir hadi onu savunup onun yolundan gidelim' veya 'Mao iyidir' diyor. Herkes hurra peşinden koşup gidiyorlar. Herkes Karl Marx çi oluyor. Eğer onlar iyiyse git memleketlerine orada yaşa. Bu adam kimdir? Öneren adamlar kimlerdir? Düşünen yok. Cahili de kültürlüsü de hemen onu kabul ediyorlar. Senin dünyanın taktir ettiği Mustafa Kemal Atatürk'ün var, niçin onu örnek almıyorsun? Niçin onun açtığı ışıklı yolda gitmiyorsun? Almazsın, gitmezsin, çünkü senin liderin yabancı olacak! Yabancılar insana dost görünür ama insanı kazığa oturturlar, haberiniz olsun.

Şimdi de bir adam cami de kürsüye çıkıyor, Hiç olmayacak şekilde olur olmaz fetvalar veriyor, cahili de kültürlüsü de hiç düşünmeden ona inanıyorlar. Daha sonra bir yerde toplanıp 'HUY' çekiyorlar. Bu esnada kafalarını salladıkça 'Aha Cennetlik olduk uçacağız.' diye düşünüyorlar. Ondan sonra da Efendi hazretleri ne derse o olacak, bunları Cennete yollayacak! Hatta büyük kurtarıcılarına bile kin ve nefretle bakıyorlar. Her türlü hakaretleri yapıyorlar. 

Onlar savaş görmemiş, işgal artında kalmamış nankörler. Onlar dünyayı hep böyle yaşadıkları gibi bir karar biliyorlar. Halbuki bu dünyanın bin bir çeşit halı var. Sen ülke işgal edildiğini hiç gördün mü? Irakta ki gibi ülke insanlarının köpeklere boğdurulduğunu gördün mü? Eeh.. niye o zaman ‘Keşke Yunan galip gelseydi’ diyorsun. Sen İslam ülkelerinde ki o Müslümanların ne çektiklerini biliyor musun? Sen İstanbul işgal edildiği zaman, o halkın orada Yunan ve İngilizlerin elinden neler çektiklerini biliyor musun? Sen işgal sırasında gün ortası İstanbul’un göbeğinde at arabasıyla giden çarşaflı kadını indirip, beş Fransız askeri tarafından sokak ortasında tecavüz edildiğini ve o askerlerden ikisini olay sırasında öldüren Polis Memuru Mehmet Cemil Efendi nin yeryüzü Cehennemi Guyana Hapishanesine gönderildiğini ve belgesellere konu olduğunu biliyor musun? Yazıklar olsun!

Herkes sanki çok biliyorlarmış gibi kafasına göre bir idare şekli istiyor ya, Cumhuriyeti beğenmiyorlar. Ben de fikrimi söylüyorum: eski Türkler de olduğu gibi, ‘Töreye dayalı Cumhuriyet Sistemi’ şimdiki sitemden tek farkı olacak. Vatana ihanet edenin kellesi gidecek. Karl Marx, Lenin ve bir çoklarının teorilerini kabul ettiniz de benim teorimi neden kabul etmediniz?

Gözlerinizi açın ve etrafa bir bakın. Hiç düşündünüz mü, dünyada kaç ülke var? Ben söyleyim. Kayıtlara göre tam 206 ülke var. Otonom kendi kendini idare eden ve bilinen tam 206 ülke. Belki de kendi halinde kendilerini idare eden ve kimsenin bilmediği ülkeler de var.

Bu ülkelere yayılmış resmi olarak kayıtlara geçmiş tam dört adet te bu insanların kabul ettiği ve inandığı dinler vardır. Bu dinler; İslamiyet, Hristiyanlık, Yahudilik ve Budizm dir. İrili ufaklı bazı kesimlerin taptığı, belki de hiç duyulmamış, bilinmeyen dinlerde vardır. Bu insanların içinde bu dünyada hiç dinsiz, inançsız yaşayanlar da vardır. Bütün bu ülkelerin hiç birinde böyle bir şey olamaz. Neden olamaz? Çünkü insanlara bir fikir söylendiği veya akıl verildiği zaman, insanlar onu düşünür, muhakeme eder, doğruysa inanırlar, yoksa kanmazlar. Sadece Türkiye kural dışıdır, kim ne derse hiç düşünmeden herkes inanır canı pahasına peşinden giderler.

Dünyada var olan bu devletler arasında mutlaka geçimsizlikler olur. Dinler arasında da geçimsizlik vardır. Sadece İslamiyet diğer dinleri de kabul eder, ancak insanlar tarafından değiştirildikleri için son olarak İslam dini geldiğini kabul ederler. Diğer dinler İslamiyeti kabul etmez.

İslam dini gerçekten en adaletli ve mantığa uygun bir dindir ve zorlama katiyetle yoktur. Zimse kimseyi zorla Müslüman edemez. Kötülüklerden tamamıyla arındırılmış dünya düzeni için en harika uygun bir dindir. Müslüman kişinin doğruluğu, dürüstlüğü örnek alınarak başkaları tarafından Müslümanlık kabul edilir. Kişi tamamen karşısında ki Müslümanı imrendiği için kendiliğinden Müslüman olur. Türkler savaş açacağı ülkelere önce bir gurup Müslüman yollar o ülkeye yerleştirir, o gurup o ülkede örnek olarak gösterilir, yerli halk onlara inanır ve daha sonra o ülke kolaydan elde edilirdi. Bu tarihler boyunca hep böyle olmuştur fakat şimdi insanlar bu dinden tiksinir hale geldiler. Neden? Dini uygulayanlar veya kendilerini cemaat olarak tanıtanlar tarafından din devamlı sabote edildi.

İnsanları bu dinden soğutmak için, Müslüman olmadıkları halde Müslüman görünüp dinde görev alan kişiler, akla hayale gelmeyen metotlar sergileyerek, dine her türlü zararı vermektedirler. Mesela kurs hocası, Kur’an Kursunda ki öğrenciye tecavüz ediyor. Hani ‘Zina suçunun İslamiyet te cezası ölümdü. Demek ki başta o hoca orada dini ders veriyor fakat kendisi Allah'a ve İslamiyete inanmıyor. Yanı açıkçası Müslüman değil. Öyleyse Türk te değil. Peki bu nasıl olur? O adamlar o göreve, oraya nasıl getirilmiş? Evet olur dış güçler bir çok ajanları imam olarak oraya yerleştiriyor ve işte o ajanlar dini kötülemek için her şey yapıyorlar. 

Bunun örnekleri çok eskilere dayanmaktadır. İslamiyet'i veya çoğunluğu Müslüman olan bu Ülkeyi yıkmak için bu yollara baş vurdukları kesin olarak o ajanların itiraflarından ve yazdıkları kitaplardan anlaşılmaktadır. Amenna, bu tamam bunu kabul ettik fakat bir de yakından tanıdığımız Türk veya Müslüman olduklarını bildiğimiz insanlarda aynı suçları işliyorlar. Bunu nasıl açıklayacağız bilemiyorum.

Dünyada ki tüm Müslüman ülkelere bakın, halkı refah içinde yaşayan bir tane Müslüman ülke gösteremezsiniz. Fitne, fesat, yolsuzluk ve adaletsizlik hepsinde mevcut. Bir kesim her zaman imtiyazlı durumda. Haksızlıklar olunca bu ülkeleri dış güçler de devamlı karıştırıyorlar. Halbuki Avrupa ülkelerinde herkese eşit uygulanan bir adalet sistemi ve geçim standartları var. Bu ülkelerde gerçek adalet içinde, herkese aynı şartlarda kanunlar uygulanıyor ve bunu inanarak yapıyorlar. ‘Adalet Mülkün Temelidir’ buna tam olarak inanmışlar, uyguluyorlar ve bağlı kalıyorlar.

Ve şimdi dünyada ki Müslüman olmayan ülkelere öyle üstünkörü bir göz gezdirelim. Hiçbir ülke din ile idare edilmiyor. Amerika Birleşik Devletleri, İngiltere, Fransa, Almanya, İsviçre ve bir çok Avrupa Ülkeleri; çoğunluğu Hristiyan olmalarına rağmen, bir çok Müslüman din adamları da dahil, çocuklarını bu ülkelere gönderip oralarda tahsil yaptırıyorlar ve gerekirse o ülkelere yerleşmelerini sağlıyorlar. Neden?

Demek ki kendileri de gittikleri yolun bir kurtuluş yolu olmadığını biliyorlar. Yollarını beğenmiyorlar. Halbuki nasıl olur? Allah'ın yolu en doğru yol değil midir? Evet şüphesiz en doğru yoldur fakat başta kendileri de inanmıyor veyahut ta dış güçlere taşeronluk yapıyorlar. ‘Haram yemek günahtır’ deyip kendisi haram yerse ne olur? Şu durumda kendi çıkarları için her türlü yalan mubahtır. 

Din böyle lastikli bir biçimde uygulanmaz. Ben yaparsam sevap, aynı şeyi sen yaparsan günah. Böyle bir şey nasıl olabilir? Gerçek adalet ne ise onu uygulamak lazım. Uyanıklık yapıp büyük toplulukları kandırarak onların sırtından zengin olup, dünyada refah içinde yaşadıkları anlaşılıyor. Şimdi böyle bir ülkede refah ve kurtuluş olur mu? Allah böyle bir toplumu sever mi? O toplumda yaşayan insanların isteğini yapar mı? İşte onun için dünyada ki bütün Müslüman ülkeleri yaşanmaz bir durumda. Hindistan eski Devlet başkanı Mahatma Gandhi ‘nin bir sözü var: ‘Mustafa Kemal Atatürk İngilizleri yeninceye kadar, Tanrıyı da İngiliz zannederdim.’ Diyor. İnsanın aklına hemen şu geliyor. Acaba Gandhi haklı mıdır? Allah gavurlara yardım mı ediyor?

Dolayısıyla dünyada ezilmemek, yok olmamak, var olmak için çok çalışıp her söylenen şeyi beynimizde sorgulayıp ondan sonra inanmamız ve uygulamamız gerekiyor. İnsan düşünmeli. Hayvan ile insan arasında ki fark, hayvan düşünmez insan düşünür. Hacı hoca dedi diye bir takım hurafeleri yapmamak, söküp atmak lazım. 

Kul, Allah ile kendi arasına asla kimseyi almamalı. Şimdi gelelim ‘Allah gavurlara yardım mı ediyor?’ Sorusunun cevabına; Allah kimseye yardım etmiyor. O sizler gibi kimsenin uşağı değil. O kimsenin işine karışmıyor. Sadece çalışana ve kafasını çalıştırana yardım ediyor. Senin yaptıklarına iyiyse ödül, kötüyse ceza veriyor. Saygılarımla.

11 Mart 2024 Pazartesi

GERÇEK İMAM

Sizlere gerçek iki Türk Müslüman imamından bahsedeceğim. Türkler başka ülkeleri fet etmeden önce o ülkeye bir gurup Müslüman Türkleri yollar yerleştirir, çevre edinmelerini ve iyi tanınmalarını sağlar, sonra da onların yardımı ile o ülkeyi fet ederlermiş.

Bu vesileyle Belgrat’a da bir gurup Müslüman Türk yollamışlar. Belgrat’ın bir köşesine yerleşen bu gurup, camilerini yapmış ve kendi hallerinde ibadet edip yaşamağa başlamışlar.

Şehre gidip gelmek için de yolda bekleyen faytonları kullanırlarmış. Caminin imamı da herkes tarafından tanınır ve orada bekleyen faytonlara biner öyle gider gelirmiş köylerine.

Bir gün, imam faytondan inerken ücret için faytoncuya tüm para vermiş. Faytoncu paranın üstünü verirken yanlışlıkla 10 dolar fazla vermiş imama. İmam evde parasını sayınca yanlışlığı fark etmiş.

Kendi kendine 10 doları geri versem mi faytoncuya diye düşünmüş, ama içinden bir ses te ‘çok az bir para, belki de faytoncu farkında bile değil. Aslında bu parayı başka ihtiyaçlarıma da kullanabilirim. Çünkü bu bana ALLAH'tan gelen bir hediye.’ Diye de düşünmüş.

Birkaç gün sonra bir daha şehre giderken faytoncuların beklediği durağa gelen imam bakmış, o faytoncu durmuş orada yine yolcu bekliyor. İmam birden fikrini değiştirmiş. Hemen faytoncunun yanına yaklaşıp,10 doları faytoncuya uzatmış ve "Geçen sefer bana paranın üstünü yanlışlıkla fazla verdiniz. Al bu sizin!" demiş.

Faytoncu gülümsemiş ve imama:

“Siz, Müslümanların yaptığı o yeni caminin imamısınız değil mi? Aslında uzun süredir sizi gözlüyordum ve caminizde ziyaret etmek istiyordum. Amacım İslami öğrenmek ve Müslüman olmaktır. Bu yüzden bilerek size fazla para verdim. Nasıl tepki vereceğinizi öğrenmek istedim.” Demiş.

İmam kala kalmış, artık bacaklarını hissetmiyormuş. Yere düşmemek için, başkalarına hissettirmeden sendeleyerek gidip faytonun kapısına zor tutunup kendine gelmeye çalışmış.

Gözlerinden yaşlar dökerek göğe bakmış ve: “Ey ALLAH'ım az daha İslam dinini 10 dolara satıyordum!” demiş.

Kurtuluş Savaşı sırasında Mustafa Kemal, Sultan Beyazid Camii Vaizi Abdurrahman Kamil Efendi Hocayı çağırtarak ertesi günkü Cuma hutbesinde, Kurtuluş Savaşı’nın öneminden söz etmesini istemiştir. Gecenin ilerleyen saatlerinde Abdurrahman Kamil Efendi Hoca, Atatürk'ün istediği yarınki Cuma hutbesini hazırlaması gerektiğini belirterek Mustafa Kemal’den müsaade istemiştir. Bunun üzerine Mustafa Kemal ayağa kalkarak:
“Yanınıza bir adam katayım, karanlıktır” deyince, Abdurrahman Kamil Efendi Hoca, Mustafa Kemal’in gözlerinin içine bakarak: 
“Gözlerinizin ışığı beni götürür Paşam!” demiştir.
Bu söz üzerine biraz duygulanan ve düşünen Mustafa Kemal, hocaya:
“Baba! Bu işte muvaffak olmak da var, olmamak da. İnşallah muvaffak olacağız. Eğer olamazsak bizi asarlar. Kelle gider!
Ne dersin?” diye sorunca, Hoca Kamil Efendi, yine Mustafa Kemal’in o derin mavi gözlerinin içine bakarak:
“Oğul! Sen ki genç yaşta başını vatan millet uğruna feda etmişsin, benim bu ihtiyar kelleyi de, koy senin uğruna feda olsun” demiştir.
Kaynak: Bizden biri Atatürk, s.26-27 

Ben hiç yorum yapmayacağım. Şimdiki imamlarla siz kıyaslamasını yapınız, düşününüz ve ona göre karar verip hareket ediniz. Bazıları İslami satıyorlar mı satmıyorlar mı, anlayınız. Saygılar.

9 Mart 2024 Cumartesi

MEVALİ NE DEMEK


İslamiyet'ten önce Araplar ''Azad edilmiş kölelere'' Mevali derlerdi. İslamiyet'ten sonra da Araplar, kendilerini diğer Müslüman milletlerden üstün görmeye başladılar. İslamiyet'ten sonra, Mevali kavramı, Arap olmayan Müslüman Milletler için kullanılmağa başlandı ve halen daha kullanılıyor.

Arap geleneğine göre; Mevali'nin malı, parası, karısı, kızı Araba gibi bütün malları Araplara helal sayılıyor.
Mevaliden doğan çocuk veliaht olamıyor.
Arap tarihinde, Mevali denildiği zaman akla TÜRKLER geliyor.
TÜRKLER, islamiyet dünyaya indiği 612 yılından, üç asır sonra, 934 yılında Müslüman olmuşlardı. Onlara göre Kuran 'Mekke ve etrafında yaşayan insanları uyarmak için, Arapça inmiş' bir kitaptı ve bu ayet ile sabitti. O dönemde, Mekke etrafında Araplar yaşadığına göre mekanın sahibi onlardı.

''Her millete bir peygamber gönderdik'' şeklindeki Kuran hükmünü, Araplar, 'Hz. Muhammed Araplar için gelmiş Peygamberdir' diye anladılar.
Arap olmayanların Müslümanlığını kabul etmediler. Sonradan Müslüman olan başka milletleri MEVALİ diye tanımladılar.

Emevi döneminde başlayan, İslam'daki ayrıcalığa ilk karşı çıkan Hanefi Mezhebinin kurucusu Ebu Hanife 699-767 olmuştur. Büyük İmam diye tanımlanan Ebu Hanife, Mevali geleneğine karşı çıkması yüzünden, Arapların hışmına uğramıştır.

Sonradan Müslüman olan TÜRKLER'İN Hanefi Mezhebini seçmeleri tesadüf değildir.

Mevali kavramı, sadece Emevilere mahsus değildi. Abbasiler de aynı geleneği devam ettirdiler.

Bağdat'taki Abbasi Halifesi, kendini kurtaran Selçuklu Sultanı Tuğrul Beye kızını vermedi.

Gerekçe, Tuğrul Bey'in TÜRK olması ve Mevali sayılmasıydı.
Tarihin hiç bir döneminde, Araplar, TÜRKLER'İN İslami liderliğini ve egemenliğini tanımadılar. İlk fırsatta TÜRKLERE karşı isyan ettiler. Hilafeti temsil eden Osmanlıya karşı, İngilizlerle beraber savaşan Arap isyancılar binlerce Mehmetçiğimizin vahşice kanını akıttılar.

Bu anlayışın gerisinde MEVALİ inancı yatıyordu.
Nitekim; Osmanlıya isyan eden Arapların başındaki isyancı Şerif Hüseyin İstanbul doğumluydu ve Haşimi soyundan geldiği için Mekke Şerifi tayin edilmişti. Hain Şerif Hüseyin'e göre, TÜRKLER Mevali idi. Mevaliden Halife olamazdı. Mevalinin iktidarına karşı gelmek, İslama karşı durmak anlamına gelmezdi. Bu anlayış, Arapların TÜRKLERE karşı isyan etmelerine yeterli gelmiştir.

2020 yılı Mart ayında Suudi Müftüsü:"TÜRKLER mevalidir, İslami temsil edemezler'' diye fetva verdi. TÜRKLERE karşı Suudilerin, Yunan tarafını tutması ve PKK'ya para yardımı yapmasının gerisinde Mevali anlayışı yatıyor.

Tarihin hiç bir döneminde Araplar TÜRKLERİ kendileri ile eşit Müslüman saymadılar. Zira, Arap kültürüne göre, Mevalinin iktidarı meşru sayılmıyor.

TÜRKLER ise ısrarla tüm bunlara rağmen Araplara layık olmadıkları sevgiyi göstermişler, siyasi ümmetçilik yaparak, Arapları bile kendilerine güldürmüşlerdir. Bu tarihi gerçeği her TÜRK insanı bilmeli, ona göre hareket etmelidir.
TÜRKLER'İN Araplar için ağlaması Atalarına hakarettir! Alıntı

1 Mart 2024 Cuma

ATATÜRK'Ü TANIYIN

Adam 69 yaşında bir fizikçiydi. Karnının üst tarafında 2-3 yıldır artan ağrı yakınması vardı. Bunlara son günlerde artan reflü yakınması da eklenmişti. Şikâyetleri onun yoğun çalışma temposu içinde çalışma ritmini yavaşlatıyor, yaşam kalitesini ve bilimsel üretkenliğini belirgin olarak düşürüyordu.

Hastayı 1948 yılında dünyanın en ünlü cerrahlarından biri gördü ve ona oldukça karışık ve kendi ismi ile anılan reflü ameliyatı yaptı. Ünlü cerrah, operasyon sırasında fizikçinin karın ağrısına asıl neden olanın aortik anevrizma (ana atar damarda balonlaşma) olduğunu da ortaya çıkardı ve anevrizmayı selafon ile sardı. Selafon o günün inanışına göre ana atar damar duvarında bağ dokusu reaksiyonuna neden oluyor ve damarın duvarını kuvvetlendiriyordu. Fizik profesörü 3 hafta hastanede kaldıktan sonra taburcu edildi ve sonraki bilimsel yaşamını üretken biçimde ve çok daha az yakınma ile sürdürebildi.

Bu fizikçinin ismi Albert Einstein, operasyonu yapan ünlü cerrah ise Prof. Dr. Rudolph Nissen’di.

Dr.Nissen, Münih’te bir Yahudi ailenin çocuğu olarak 1896 yılında dünyaya gelmişti. 1931 yılında ilk pnömonektomi, yani akciğer dokusunun ameliyat ile çıkartılması operasyonunu yapmış ve genç yaşta ünü Almanya dışına taşmıştı. Ancak ülkesinde rahatı hiç yerinde değildi. Naziler iktidardaydı ve bir Yahudi olarak büyük bir tehdit altındaydı.

Aynı yıllarda genç Türkiye Cumhuriyeti çağdaşlaşma savaşı veriyordu. Üniversite reformu 1933 yılında gerçekleştirilmişti ve yeni kurulan üniversiteye öncü bilim adamları gerekliydi.

Dr Nissen, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün davetiyle İstanbul’a getirildi ve henüz 37 yaşındayken ordinaryüs Profesör olarak İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesinin Cerrahpaşa’daki 1. Cerrahi kliniğine direktör olarak atandı. Türkiye’de kaldığı sürece Türk Tıbbına akademik ve idari anlamda büyük katkılar sağladı ve ayrıldıktan sonra da ilişkiyi hiç kesmedi.

Ayrıldığında geride yeni cerrahi binasının planlanması ve inşaatı, Türkçe ve Almanca yazılmış 4 cerrahi kitabı, 62 adet Türkçe yazılmış bilimsel makale ve yetiştirdiği onlarca öğrenci, asistan ve cerrah bıraktı.

Dr. Nissen, 1939-1952 yılları arasında ABD’de çalıştı. Einstein ile yollarının kesiştiği yıllar bu yıllardır. Ünlü Alman cerrah Prof.Dr. Rudolf Nissen...

1933'de Hitler tarafından ülkesinden kovulmuş ve, 1933 Üniversite Reformu sonrası Türkiye'ye sığınanlardan.

"Helle Blaetter, Dunkle Blaetter" adlı 400 sayfalık anı kitabından işte bir alıntı:

"1935 senesinde Atatürk, o tarihlerde tedavi etmekte olduğum kız kardeşi Makbule Atadan'ı ziyarete gelmişti. Benden hasta hakkında bilgi aldıktan sonra,

Hitler hakkında ne düşündüğümü sordu. *Ben de kendisinin seçimlerle iktidara geldiğini filan söylemeye başlayınca beni susturdu ve devam etti :

Bakın Herr Professor, dünya tarihi, Hitler gibi kendisini bütün tarihlerin en güçlü devlet adamı ve komutanı sanan megolamanlarla doludur.

O da göreceksiniz kendi ülkesini ve de dünyayı büyük bir felakete sürükleyecektir.

Ve tarih de onu öyle anacaktır. Devlet adamı deneyimi olmayanlara devlet idaresini teslim etmek büyük hatadır." Ve Nissen anılarında devam ediyor:

"Atatürk'ün dedikleri kısa zaman sonra gerçek oldu. O büyük insan İstiklal Savaşını kazandıktan sonra üniformasını sırtından çıkardı ve bir daha hiç giymedi. Osmanlı'dan bir enkaz halinde devraldığı ülkesini kısa zamanda medeni bir dünya devleti haline getirdi".

“Kötü ruhlu kişiler dedikodumu yapmaya kalkıp, Mustafa Kemal dün akşam içki içmiş, dans etmiş derlerse, evet içti, evet dans etti cevabını verin. Her şeyi, günahı da sevabı da açık yapmak gerekir. Ne yapacaksak daima milletin gözünün önünde yapacağız” diyordu.

Harbiye öğrencisiyken, arkadaşlarıyla sık sık Çemberlitaş'a giderlerdi, Tavuk Pazarı'nda Yorgo'nun meyhanesine uğrarlardı.

Devamlı müşteri oldukları için açık hesapları vardı, ay başında maaşı alınca kapatırlardı.

Cumhurbaşkanı olduktan sonra insanlardan uzaklaşmadı.

Tokatlıyan'a Pera Palas'a Garden Bar'a Rose Noir'a giderdi.

Yaz aylarında Büyük ada Anadolu Kulübü favorisiydi.

Kış aylarında Park Otel'in akşam yemeklerini çok severdi.

Türk insanı Cumhuriyet'le birlikte eğlenme özgürlüğüne de kavuşmuştu.

Yurttaşların geceleri ailece dışarı çıkmalarından, ailece eğlenmelerinden çok memnun olurdu, teşvik ederdi.

Restoranda, akşam yemeğinde çocuklu aile görürse, çocuğu mutlaka yanına çağırır, hatıra olarak saatini veya kalemini hediye verirdi.

Para ödemeden asla çıkmazdı.

Hiçbir mekanda tek kuruş hesap bırakmazdı.

Kimsenin kendisinden para istemeyeceğini bildiği için, kalkmadan önce mutlaka kontrol ederdi, gazinocunun parasını ödediniz mi?

Ödendi cevabını almadan, emin olmadan kalkmazdı.

Çay aramazdı.

Kahve tiryakisiydi.

Günde 30 civarında Türk kahvesi tüketirdi.

Çalışırken peşpeşe isterdi.

Köpüklü severdi.

Sade içerdi.

Savaş yıllarında şeker çok kıymetliydi, karaborsada bile bulmak çok zordu. Ömrü savaşlarda geçen jenerasyonun tamamı gibi, Mustafa Kemal de mecburen şekersiz içmeye alışmıştı.

Rakı içerdi.

Zihnini dinlendirme ilacıydı.

Adabıyla, ölçülü tüketirdi.

Sarhoş olduğu asla görülmedi.

Konuşmasının bozulduğu asla görülmedi.

Gündüz içmezdi.

Savaşlar sırasında ağzına sürmezdi.

“Leylekboynu” tabir edilen kadehle içerdi.

Çay bardağından biraz büyüktü, bugünkü rakı kadehlerinin yarısı ebatındaydı.

Dimitrakopulo ve Bilecik markalarını severdi.

Buz koymazdı. Buz gibi su isterdi.

Meze aramazdı.

Sarı leblebi olmazsa olmazıydı.

Yemekle beraber içmezdi.

Önce rakı faslını geçer, üstüne yemeğini yerdi.

Sofrada altı yedi saat otururdu, bunun en fazla bir saati rakı'lı olurdu.

Nadiren viski içerdi.

Tatlı içkileri, kokteylleri pek sevmezdi.

Şarap ve şampanyayı resmi ağırlamalarda tercih ederdi.

Sadece yabancı misafirlere ikram edildiğinde masaya gelirdi.

Sıcak yaz akşamlarında bazen soğuk bira canı çekerdi.

Poker ustasıydı.

Özellikle parasına oynardı, çalışma arkadaşlarının hırslarını, tamahlarını, zafiyetlerini poker masasında test ederdi.

Kazanırsa, kazandığı paraları iade ederdi, kaybederse öderdi.

İskambil oyunlarının tamamına hakimdi. 

Briç oynardı. Bezik oynardı. Kanasta oynardı.

Tavla'ya Manastır'dayken başlamıştı.

Harp okulu öğrencisiyken, Babıali'de Stefan'ın kıraathanesine, Meserret Kıraathanesi'ne, Sirkeci'de Rum Yani'nin kıraathanesine takılırlardı.

Bilardocuydu.

Çankaya Köşkü'nde bilardo masası vardı, Paris'ten getirilmişti.

Akşam yemeğinden önce misafirleriyle oynardı.

Tek başına bilardo oynuyorsa, düşünüyor demekti.

Arada ıstakayı bırakır, notlar alırdı.

Müzikseverdi.

Müzik kültürünün sadece fizyolojik ve psikolojik yönüyle değil, sosyolojik yönüyle de ilgileniyordu.

Dinlemeyi de severdi.

Söylemeyi de severdi.

Müzik eğitimi almamıştı ama, nota bilirdi, makam bilirdi.

“Hayat musikidir” diyordu.

“Musikiyle alakası olmayan mahlukat, insan değildir” diyordu.

Rumeli türkülerinin yeri ayrıydı.

Vardar Ovası'nı dinlemekten bıkmazdı. Tekrar tekrar söyletirdi.

Fuzuli'nin Nedim'in güftelerini çok beğenirdi.

Nihavend, Rast ve Segah makamlarını tercih ederdi.

Bağırarak okuyanlardan hoşlanmazdı.

Bektaşi nefeslerini çok etkileyici bulurdu.

Gazel okuturdu.

Fasıl severdi.

Yakın arkadaşları, sevdiği misafirleri geldiğinde incesaz heyetini çağırırdı. İstek şarkılar listesini bizzat yazarak verirdi.

Safiye Ayla için “dünya çapında” diyordu.

Onun sesinden “Yanık Ömer”i dinlemeye doyamazdı.

Müzik kitaplarını incelerdi.

Fransız müzik teorisyeni Albert Lavignac'ın “müzik ve müzisyenler” eserini orijinalinden okumuştu, satırların yanına notlar almıştı.

Barok müziğe meraklıydı.

Enstrümanların tarihsel gelişimini araştırıyordu.

Rahmetli olduğunda sayım yapıldı…

Çankaya Köşkünde 464 adet plak vardı.

Beethoven'ın eserlerini seslendiren Viyana Filarmoni Orkestrası'nın, Philadelphia Filarmoni Orkestrası'nın albümlerini satın almıştı.

Caz dinliyordu.

Müzik arşivinde, Paul Whiteman'dan Last Night, Jan Garber'den Sweet Georgia Brown, Jack Hylton'dan Nothing Else To Do, Harry Roy'dan Cheek to Cheek parçaları vardı.

Rebetiko dinliyordu. Roza Eskenazi'den Murmuraki'yi çok severdi.

Tango, vals, foxtrot plakları vardı. En geniş liste, elbette Türk müziğine aitti.

Hafız Kemal beyin gazelini, hafız Osman efendinin klarnet taksimini, udi Nevres beyin, tamburi Cemil beyin, kanuni Hüseyin Sadettin beyin taksimlerini dinlemeye doyamazdı.

Çankaya'da Dolmabahçe'de Yalova'da Savarona'da treninde, gramofonsuz mekanı yoktu.

Şahane dans ederdi. Çocukluğundan beri meraklıydı.

Rüştiye talebesiyken, mahalle arkadaşı Fuat Bulca'yla birlikte Halil efendi'nin salonuna giderlerdi, Selanik'in ilk dans okuluydu. Vals ve polka öğreniyorlardı.

Türkiye hatıralarını kaleme alan Sovyet sanatçılar şu ortak yorumda buluşmuştu: “Mustafa Kemal çok etkileyici dans ediyor.”

Muhteşem zeybek oynardı.

“Milli dans” olmasını arzu ediyordu.

Köy düğünlerine denk geldiğinde, sırtından ceketini fırlatır atar, içten, doğal neşesiyle halaya katılırdı.

Gönlünden geçtiği gibi yaşardı.

O ne der, bu ne der, mahalle baskısı, umursamazdı.

İnsanların da tıpkı böyle, özgürce yaşamalarını isterdi.


Tiyatronun hamisiydi, çok severdi, çok sık giderdi.

Sinema da öyle… Çankaya'da veya Dolmabahçe'de izleme imkanı varken, topluma örnek olmak için, ilgiyi arttırmak için bizzat sinemaya giderdi.

Hatta herkes görsün diye yürüyerek giderdi.

1923… İzmir İkiçeşmelik'te Ankara Sineması vardı.

Mustafa Kemal, Latife'yle birlikte geldi. Locaya oturdular.

Salona baktı, hınca hınç doluydu ama, herkes erkekti.

Cevabını gayet iyi bildiği halde “neden hiç kadın yok?” diye sordu.

“Paşam kadınlara yalnız salı günleri sinema gösteriyoruz” dediler.

Yaverine döndü, “salonun yarısını boşaltın, bizi karşılamak için dışarda biriken kadınları davet edin” dedi.

Kadınlar alkışlayarak ve ağlayarak salonu doldurdu.

Koridorlar bile tıklım tıklım kadın oldu.

Hep birlikte “Şarlo İdama Mahkum” filmini seyrettiler.

Milattı…

Kadın-erkek bir arada, tarihimizde ilk kez işte böyle film izledi.

Bu muhteşem hadisenin keyfini uzatmak istiyordu.

“Hayatımda hiç bu kadar güldüğümü hatırlamıyorum, şunu bir daha seyretsek olmaz mı?” dedi.

Kahkahalarla tekrar seyrettiler.

Eğlencenin çalışmak kadar önemli olduğunu, ikisini birlikte götürmeyi başaranların “medeni insan” olduğunu söylüyordu.

İşte MUSTAFA KEMAL'i anlattık… ATATÜRK işte budur ve bir yaşam felsefesidir… Saygılarımla. ALINTI