Teşkilatımızda kadronun eğitilmesi için zaman zaman çeşitli kurslar verilir.
1983 yılında birkaç imtihanlar yapıldıktan sonra kazananlara İstanbul Florya
Polis Eğitim Merkezinde Amirlik kursu verdiler.
Diyarbakır dan 40 kişi
kadar en azı beş, en çoğu on yıllık polis memurları amirlik kursu görmek için
çoluk çocuklarımızdan ayrılıp bu yerde 1000 kişi kadar polis memurları amir
olmak için kurs gördük ve sonunda imtihanları başaranlar amir oldu. Çoluk
çocuklarımızdan uzak olduğumuzdan mı bilmem böyle zamanlarda insan çok sinirli
ve düşüncesiz hareket edip suçlar işleyebiliyor. Yanılmıyorsam 20 kadar kişi bazı
suçlar işlediklerinden ve son imtihanları kazanamadıklarından kurmay polisler
olarak kadrolarına geri döndüler.
Bu kurs esnasında çeşitli emekli savcı, hakim, emniyet müdürü ve
hatta üniversitelerden çok değerli hocalar gelerek biz bu tecrübeli polis
memurlarına dersler anlattılar. Bu değerli hocalarımızın bir tanesi İstihbarat
Dersi Hocamız Edirneli Burhanettin Toros Sarpel di.
İstihbarat dersinde hepimiz sınıfa girip oturduğumuz sırada, bu
hocadan önce okul görevlilerinden biri gelerek, bu hocanın dersinde
gürültü filan ederek hocamızı üzmeyin, saygısızlık hiç etmeyin. Kendisi
hiç sıkıntıya gelemez, dört defa kalp ameliyatı geçirdi diye bizi uyardığı
sırada Burhanettin Toros Sarpel Hocamız da geldi kapı önünde dikkat
çektikten sonra görevli gitti. Hoca derse girdi ve tanıştık. Sadece onun bütün
derslerinde o görevli gelir, hoca derse girerken dikkat çeker giderdi.
Kendisi yaşlı fakat yaşını göstermeyen çok disiplinli, titiz, çok tatlı ders
anlatan yerine göre espriler yapan ve çok sert yapıya sahip birisiydi. Dersinde
biz öğrenciler hem korkar hem de saygı duyar, kesinlikle öyle safsaklama ve
dalga geçme gibi bir şey asla söz konusu olmazdı.
Birkaç zaman geçtikten sonra derste İstihbarat terimlerden Hülul u
anlatacaktı. Hulül karşı taraftan doğru bilgi alma metotlarından biridir. İki
şekilde bilgi alınır. Bir şahıs mecbur bırakılarak. İkincisi Şahsa güven
sağlanarak. Hocamız Toros Bey ikinci usülu uyguladı. Odacıdan su istedi ve 150
kişilik sınıfın huzurunda ayakta yüzü bize dönük bir bardak su içti.
Böyle
yaparak güya bize samimi olduğunu anlatmak istiyordu. Yanı bize kendince en
basit bir şekilde ‘hulul’ yaptı. "Ben şimdi ne yaptım arkadaşlar"
diye sordu. Sınıfın yarıdan çoğu el kaldırdı. Ben ve benim gibi
temkinliler bir de bu vakayı görmeyenler, on on beş kişi el
kaldırmadık.
El kaldıranlardan birine sordu. Normal bir cevap bekliyordu.
"Efendim çömeldin ve su içtin" dedi. Her kime sorduysa orada
gözümüzün önünde gerçekleştirilen olayı tamamen değişik anlattılar.
Durum
değişti, gerçek dışı anlatmalar olunca ve birbirini hiç tutmayınca, herkese
sıradan sormağa başladı. "Çöktün içtin, döndün içtin, enseni tuttun
içtin" gibi ifadeler kullandılar. Sıra bana gelince 'Yüzü bize dönük
ayakta bir bardak su içtiğini, bize samimi görünmek için böyle hareket
ettiğini, böylece iç Hulül yapmak suretiyle bizden bilgi almak istediğini'
söyledim.
Biraz durup düşündükten sonra "Evladım tam istediğim cevabı
verdin. Sen yoksa bu polislerden değil misin? Uzaydan mı geldin? Seni tebrik
ederim. Not defterim yanımda değil. Bir daha ki ders hatırlat sana 10
vereceğim. Bundan sonra derslerime girip girmemek te tamamen serbestsin" dedi.
Ve sınıfa dönerek; Arkadaşlar beni hayal kırıklığına uğrattınız. Siz hepiniz
olaylara tanık olmuş, tutanaklar tutmuş, bazı tespitlere imza atmış en az beş
yıllık polislersiniz. Eğildiğimi veya ensemi tuttuğumu, sağa sola döndüğümü nereden
çıkardınız.” Dedi ve değerli misalleri ve başından geçen bazı örnek olaylarla
birlikte hulul dersi anlattı ve zil çaldı, çıktı, gitti.
Başta Diyarbakır kadrosundan gelenler olmak üzere bu olaya şahit olan bütün erkek
ve kız arkadaşlar “ Hadi hadi, iyisin yine kaptın ‘10’ numara notu deyip
takılıyorlardı bana. Nedense benim çok eskiden beri bir huyum vardı, böyle olaylarda
hep temkinli davranır asla şımarmam, olanlara değil, hep olacaklara bakar
kendimi öyle hazırlardım.
Aradan bir hafta geçti, tekrar istihbarat dersi geldi. O değerli Hocamız
Burhanettin Toros Sarpel derse girdi ve ders defterini yazarken Denizli’li Diyarbakır
kadrosundan Polis Arkadaşım Ramazan Kaya el kaldırdı ve; "Hocam geçen ders
Hulül u bilmiştim bana 10 verecektiniz. Hatırlatmamı söylemiştiniz." dedi. Hoca "Aferin evladım, seni tekrar kutlarım."
dedi ve not defterini çıkarıp numarasını sorduktan sonra kendisine 10
verdi.
Ben dahil hepimiz şoke olduk. Sınıf olduğu gibi önce Ramazan’a hayretle, sonra da geri
dönmüş bana bakıyorlardı. Hiç kimse de ses yok. Ben de ses çıkarmadım. Çünkü itiraz
etsem bu arkadaşın hemen verilecek ilk cezası okuldan kovulup kurmay olarak
kadrosuna geri gönderilmesi idi.
Ders geçtikten sonra tenefüste niçin
böyle yaptığını sorunca "Sen her zaman 10 alabilirsin, bende sayende bir
on alayım ne olmuş yani." dedi. Bana bir de posta attı. Zaten çok yırtık
birisiydi. Hemen yere şapkasını koyar “Yolsuz kaldık arkadaşlar. Para yardım
edin.” Der bir dakkada bir haylı para toplardı.
Eğer olur da bu yazımı okursa, kaç
senedir avantamı yollamadı. Sigarayı bıraktım fakat Adana kebap yemeği
bırakamadım. Yollasın ve e-maile ile haber versin. Utanmasın, bu olayı sadece
burada yazıyorum. Başka hiç kimseye anlatmadım. O zaman sınıfta bulunan
arkadaşlar ve bir de blogu okuyanlardan başka kimse duymaz. Korkmasın. Ha en
başta SELAMLARIMI yolluyorum Ramazan!
Birkaç kaplumbağa ailesi birleşerek piknik yapmak için yola çıkarlar. Sekiz sene yol yürüdükten sonra yolun kıyısında çimenlik müsait bir yer bulurlar. Oraya oturup piknik yapmağa karar verirler. Yaklaşık 15-20 kadar dört aile kaplumbağa peşlerine aldıkları piknik te yiyecekleri domates, peynir, zeytin vs. gibi malzemelerini ortaya çıkarırlar. 
