Temel ile Dursun Londra'da bir akşam U2'nin konserine gitmişler.
Konser başlamış.
Millet coşkuyla şarkılar söylüyorlar, bizimkiler de ara sıra becerebildikleri kadar katılıp eşlik ediyorlar.
Şarkıcı Bono birden müziği kesip iki elini birbirine vurarak ses çıkarıyor.
Herkes sessiz ve şaşkın.
İki üç saniye sonra bir daha vurup şaklatıyor.
Bir daha.
Sonra,"Niye böyle yapıyorum biliyor musunuz?" diye kalabalığa soruyor.
On binlerce kişide çıt yok.
Bono, sorusuna kendisi cevap veriyor.
"Afrika açlık çekiyor. Ben elimi her çarptığımda oralarda bir çocuk açlıktan ölüp gidiyor." diyor. Konseri dinleyen insanlar şaşkın, şoklanmış gibi şarkıcı Bono'ya bakarlarken, o sessizliğin içinden birden Temel'in sesi sıyrılıp yükseliyor;
"E uşağum, o zaman sen da eluni çarpma da."
Konser başlamış.
Millet coşkuyla şarkılar söylüyorlar, bizimkiler de ara sıra becerebildikleri kadar katılıp eşlik ediyorlar.
Şarkıcı Bono birden müziği kesip iki elini birbirine vurarak ses çıkarıyor.
Herkes sessiz ve şaşkın.
İki üç saniye sonra bir daha vurup şaklatıyor.
Bir daha.
Sonra,"Niye böyle yapıyorum biliyor musunuz?" diye kalabalığa soruyor.
On binlerce kişide çıt yok.
Bono, sorusuna kendisi cevap veriyor.
"Afrika açlık çekiyor. Ben elimi her çarptığımda oralarda bir çocuk açlıktan ölüp gidiyor." diyor. Konseri dinleyen insanlar şaşkın, şoklanmış gibi şarkıcı Bono'ya bakarlarken, o sessizliğin içinden birden Temel'in sesi sıyrılıp yükseliyor;
"E uşağum, o zaman sen da eluni çarpma da."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder