şiir BİLESİN

Eski bir toplu fotoğraf buldum, içlerinde biri sensin,

O kadar değişmiş ki, hiç kimse tanınmıyor, bilesin!
Kim çektiği belli değil, üstünde ne tarih, ne bir isim,
Bazıları silinmişler, hiç biri de benzemiyor, bilesin!

Baktıkça o resimlere, hatıralar tek tek geldi aklıma,
Bil ki maziyi anlatan, senden kalan, tek varlık bana,
Ben resmimi koydum, senin o eski resminin yanına,
Onlar bizi suçladılar, birbirinden ayrılmıyor, bilesin!

Bazen o resmine sorarım, belki bir mucize söylersin,
Belki hala düşmansın, belki de sen de çok pişmansın,
Ben istedim unutmağı, ama unutamadım, aklımdasın,
Ömür öyle geçiyor, sen yoksan yaşanmıyor, bilesin!

Hayat bir sel gibi akarken, bizleri de götürür peşinde,
Her şeyi alır gider, unutulmuş bir şey kalmaz geride,
O gün, zaman gelince, dünya bile tükenecek sonunda,
Gün geçtikçe artıyor, sana sevdam eksilmiyor, bilesin!
                                                           Recep Ali Öztürk