HOCA ÇIKTI

Temel bir ilde Hoca imiş.
Bir gün vali, kaymakam ve üst düzey bürokratlar ile bir yemeğe katılmış.
Konu hocaların çok yemek yemesinden açılmış ve bir de fıkra anlatmışlar.
Fıkra şöyle;

'Bir hoca ile bir manda bostana girmiş.
Görenler koşmuş ama hangisini önce çıkaralım demişler.
Bazıları mandayı çıkaralım, o daha çok yer.
Bazıları da, yok hoca daha çok yer önce onu çıkaralım demişler.'
Herkes gülüşmüş.

Masada olup ta fıkrayı dinleyen Temel Hoca biraz alınmış ve yemek yemeden masadan kalkmış bir kenara oturmuş.
Kaymakam Temel'e yarı alaylı seslenmiş:
 "Hayrola hocam niçin kalktınız?"
Temel de ona şu cevabı vermiş:
"Hoca bostandan çıktu da..Mandalar yesun."

YAVAN EKMEK

Çok cimri bir Kayserili yemek zamanı reçel kavanozunu sofraya kapağı kapalı olarak getirir, çocuklar da ekmeklerini reçelin kavanozuna süre süre yerlermiş.

Daha sonra adam kavanozu hiç açmadan alır götürür dolaba kilitlermiş.

Köylü bir gün tarlada çalışırken, reçeli dolapta kilitli unuttuğu aklına gelmiş. 

Ey vah çocuklar katıksız kaldı diye düşünerek öğle yemeği zamanında koşa koşa eve geri gelmiş. Bakmış ki çocuklar çoktan reçel yemeğe başlamışlar, fakat dolabı açamayınca ekmeklerini dolabın kapağına sürüp öyle yiyorlar. 

Kayserili dayanamamış ve çocuklara şöyle demiş:
"Yahu bir gün de yavan ekmek yiyemez misiniz?

JAPON VE TÜRK

Japon milleti dünyada ki en saf, temiz ve adaletli millettir. Kimse ile uğraşmazlar, sadece işleri güçleri ile uğraşırlar. O kendi işlerini de layıkıyla yapamazlarsa kimsenin haberi olmadan 'harakiri' yaparak kendilerini temizlerler. Var mı başka böyle bir millet. Evet istifa edenler var, fakat intihar eden başka bir millet yok. Bu yönlerimiz hariç bazı özelliklerimiz aşağı yukarı aynıdır. Yanı Türk milleti de onlar gibi saf ve temizdirler. 

Asıl Japonlar ile Türkleri bu iki milleti birbirinden ayıran, temel bir düşünce tarzı farklılığı daha vardır.

Şöyle anlatabilirim:

Japonlar:
 "Biri bir şeyi yapabiliyorsa, ben de yapabilirim.

Hiç kimse o şeyi yapamıyorsa, ben yapmalıyım." diye düşünür ve o işi yapmak için çalışmağa başlarlar.

Türkler:
"Biri bir şeyi yapabiliyorsa ben neden yapayım?

Hiç kimse o şeyi yapamıyorsa, ben nasıl yapayım? " diye düşünür ve o işe hiç bulaşmaz kafa yormazlar.