O SENİN ELİNDE

Eski zamanlarda İran taraflarında bir Bilge Varmış. Adama ne sorarlarsa hep doğru cevaplar verirmiş.

Kimler ne kadar uğraşmışlarsa, hiç yanıltamamışlar.

En son bir akıllı çıkmış ve demiş ki:

"Bakın ! Ona öyle bir soru soracağım ki göreceksiniz kesinlikle bilemeyecek."

"Ne soracaksın?" diye sordukların da;

“Avucuma canlı bir kelebek alacağım. Ölmüş mu yoksa canlı mı?” diye soracağım. “Canlı derse, elimi sıkıp öldüreceğim ve ölü kelebek göstereceğim. Ölü derse elimi açıp canlı bırakacağım, kelebek uçup gidecek ve yanıldığı anlaşılacak." der.

Kalabalık bir topluluğun karşısında adam gidip, bir elini uzatarak bilgenin karşısına durur ve sorar;

"Avucumun içinde ki kelebek ölü mü, yoksa diri mi?"

Bilgenin Cevabı ise müthiştir;

“O, SENİN ELİNDE !”

şiir GÖL

O yaz birlikte gelip, serin yamaçlarında yatardık,

Şu yerde oturup, suyuna uzatırdık ayaklarımızı,

Papatyanın yapraklarını, bir o, bir ben kopardık,

Ey göl biliyorsan söyle, bulmağa geldim, o kızı.

Gölge gibi el ele dolaşıp durmuştuk, kıyılarında,

Kuşlar bizi gözetliyordu, ağaçlarının dallarında,

İkimiz de sarhoş olmuş gibi, yüzerken sularında,

Utanıp saklamak isterdik, kızaran yanaklarımızı.
 

Köpüklü sularından eli ile, bana atmış, kaçmıştı,

Ben onu yakalamak isterken gün akşam olmuştu,

Sen şahitsin, burada yeni ilk aşkımız başlamıştı,

Baktıkça birbirimize, ayıramamıştık gözlerimizi.
 

O da gelip beni sormuş, yaş düşmüş yanaklarına,

Eğer haber bıraktıysa, sonra bildiresin diye bana,

Geç kalmadan çabuk söyle, unutursun anlatsana,

Ben o kızı soruyorum işte, eğer hatırladınsa bizi.

Ey göl sonra geldi mi, bir daha gördün mü o kızı?

                                Recep Ali Öztürk



şiir BİLESİN

Eski bir toplu fotoğraf buldum, içlerinde biri sensin,

O kadar değişmiş ki, hiç kimse tanınmıyor, bilesin!
Kim çektiği belli değil, üstünde ne tarih, ne bir isim,
Bazıları silinmişler, hiç biri de benzemiyor, bilesin!

Baktıkça o resimlere, hatıralar tek tek geldi aklıma,
Bil ki maziyi anlatan, senden kalan, tek varlık bana,
Ben resmimi koydum, senin o eski resminin yanına,
Onlar bizi suçladılar, birbirinden ayrılmıyor, bilesin!

Bazen o resmine sorarım, belki bir mucize söylersin,
Belki hala düşmansın, belki de sen de çok pişmansın,
Ben istedim unutmağı, ama unutamadım, aklımdasın,
Ömür öyle geçiyor, sen yoksan yaşanmıyor, bilesin!

Hayat bir sel gibi akarken, bizleri de götürür peşinde,
Her şeyi alır gider, unutulmuş bir şey kalmaz geride,
O gün, zaman gelince, dünya bile tükenecek sonunda,
Gün geçtikçe artıyor, sana sevdam eksilmiyor, bilesin!
                                                           Recep Ali Öztürk