Karadenizlinin biri göç etmiş inekleriyle birlikte yaylaya çıkıyor. Saatlerce yol yürüdükten sonra bir çeşme başına gelir ve dururlar.
Ramazan ayıdır ve çok sıcak bir yaz mevsimi olduğundan ortalık fırın gibi yanıyor. Üstelik Karadenizli de oruçludur.
Öğleye doğru harıl harıl akan bu çeşme başında elini yüzünü buz gibi suda yıkar ve biraz rahatlar. Bir türlü de çeşmenin başından ayrılmak istemez. Tam çeşmenin başından ayrılıp gidecekleri zaman ellerini açıp yukarı bakar ve;
- Ey Allah’um içsam içerum ama içmeyirum, sen ha bu eyiluğumı unutma ha! Der.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder