ZEHİR

Uzun yıllar önce Çin de Li-Li adlı bir genç kız evlenir. Aynı evde kocası ve kaynanası ile birlikte yaşamağa başlar. Kısa bir süre sonra kaynanası ile geçinmenin çok zor olduğunu anlar. 

Çünkü aralarında sık sık tartışmalar olur ve her gün kavga ederler. İkisinin arasında kalan eşine de üzülen genç kadın, babasının eski bir arkadaşı olan baharatçının yanına giderek derdini anlattıktan sonra kaynanasını öldürmek için ondan zehir ister. 

Yaşlı adam ona bitkilerden zehir hazırlar ve 6 ay boyunca her gün bir çay kaşığı yemeklerine koyarak kaynanasına vermesini söyler. Zehir az az verilecek , ölüm uzun zaman sonra gerçekleşecek ki öldürüldüğü anlaşılmayacaktır. 

Bu arada yaşlı adam genç kadına, kimsenin ve eşinin şüphelenmemesi için kaynanasına çok iyi davranmasını, her dediğini yapmasını, en güzel yemekleri pişirip yedirmesini önerir.

Li-Li sevinçle eve döner  ve yaşlı adamın dediklerini aynen uygular . Her gün en güzel  yemekleri yaparak kaynanasının tabağına azar azar zehiri damlatır. Kimseler şüphelenmesin diye de ona çok iyi davranır. Bir süre sonra kayın validesi de çok değişir ve ona kendi kızı gibi davranmağa başlar. Ev de artık herkes birbirini çok sever ve mutludurlar.

Li Li üç ay sonra kaynanasını kocasından daha çok sever. Öldüreceğine pişman olur ve onu kurtarmak için aynı  baharatçıya koşar. Yaşlı adama şu ana kadar kaynanasına verdiği  zehiri onun kanından temizleyecek ve onu yaşatacak bir  ilaç yapması için yalvarır. Yaşlı adam, yaşlı gözlerle karşısında duran Li-Li ye bakar ve gülerek,

Sevgili Li-Li der ;
“Sana verdiğim zehir değil, kuvvet şurubuydu. O şurup kayınvalideni öldürmez güçlendirir. Asıl gerçek zehir ise senin beyninde olandı. Sen ona iyi davrandıkça oda sana iyi davrandı ve beyninde ki zehir de dağıldı, yerini sevgiye bıraktı.” dedi.

Eski bir Çin atasözü vardır; Gül veren elde gül kokusu kalır.