1980 de askeriyenin yönetime el koymasından sonra yurt dışı görevimden yeni dönmüş Adana da Cinayet Masasında aslı görevime devam ediyordum. Bir gece saat 01.00 sıralarında İnönü caddesi üzerinde çatışma olduğu anonsu geçti. On beş dakikada olay yerine intikal ettik. Tüm asker ve polis çoktan gelmişlerdi. Herkes parkın yanında ki bir apartmana doğru ateş ediyorlardı. Bizim ekip hiç ateş etmedik. Çünkü görünen kimse yoktu. Arada bir ses kesilince yanı güvenlik güçleri ateşi kesince bu apartman girişinden bir el silah sesi geliyor, ateşi de görünüyordu. O taraftan ses kesiliyor, bu taraftan şuursuzca yaylım ateşleri tekrar başlıyor ve arada da teslim ol çağrıları yapılıyordu. Tekrar sukut olunca, tekrar o taraftan bir el ateş ediliyordu. Karşımızdakinin çok ilginç bir terörist olduğu belli oluyordu. Kimse onu vuramıyor, oda kimseyi vurmuyordu. Karşılıklı müsademe üç saat kadar sürdü. Yine silah sesleri kesildi, apartman merdiven boşluğundan bir adam elindeki tabancayı yere atarak meydana çıktı. Askerler bağırıyordu. "Olduğun yerde kal." Celal isminde herkesin tanıdığı polis arkadaşımızdı. Giresunlu olan bu arkadaşımız biraz deli olarak bilinirdi. İki sivil arkadaşı ile meyhaneden çıkmışlar, İnönü Caddesinde yürürken aşka gelmiş dört el ateş etmiş. Yakın ekiplerde terörist bilip ateş etmiş merkeze bildirmişler. Sivil arkadaşları yanından kaçmışlar. Kendisi apartman boşluğuna sığınmış ve ateş etmeğe başlayınca bu olay olmuş.
Mesleğe tekrar döndü fakat öyle bir yemin etmişti ki rakı olduğu yerden geçmezdi. Ve yeri geldiği zaman da kendini met edenler oldu mu
"Sizden polis olmaz bir sarhoşu öldüremediniz" derdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder