ESİR ALDILAR

1980 yılında Yurt dışından döndüğüm zaman tamamen hayal kırıklığına uğradım. Üç yıla yakın Ülkemden ayrı kalmama rağmen geri geldiğim zaman inanamadım. Daha İstanbul Hava Limanında terslikler başlamıştı. O zamanlar şimdi ki gibi X-RAY cihazları yok, polis kendi arardı. İstanbul Polisi de benim polis olduğumu bildiği halde bütün valizlerimi açtırdı ve çok sıkı bir arama yaptı. Aramadan sonra bir şey yakalayamayınca kendilerine hakaret ettim ve kavga orada başladı.

Türkiye bir değişmiş herkes birbirlerine düşman gözüyle bakıyorlardı. Emniyette insanlar da değişmiş, Emniyet Müdürlüğü yeri de değişmiş, Ceyhan yoluna taşınmıştı. Adana da bıraktığım arkadaşlarımın hiç biri yoktu. Bazıları öldürülmüşler, bazıları başka illere gönderilmişler, orada kalanların çokları da değişmişler. Herkes birbirinden korkar olmuş, kurtarılmış bölgeler kurulmuş, kimse ile doğru dürüst konuşulmuyordu. Üstelik polisleri bir müfreze inzibat askerleri koruduğu halde her gün en az 1-2 polis öldürülüyordu. Ben gelmeden bir de Emniyet Müdürü öldürül muştu Cevat Yurdakul. Kahveler, otobüsler silahla taranıyor, bir seferde dört veya beş kişi öldürülüyor, mahallelerde kimlik kontrolleri yapılıp ellerinde ki gazetelere bakılıyordu. O zaman ‘Tecüman’ gazetesi okuyan sağcı, ‘Cumhuriyet’ okuyan solcu, bu gazetelerden biri elinde karşı tarafa yakalanırsa yandı. Her akşam karşı tarafa göz dağı vermek için kurtarılmış bölgelerin tam hudutlarında dolu dolu silahlar sıkılırdı. Örgütler oldu ki o gece karşı taraftan bir adam öldüremediler, kendi arkadaşlarından öldürür karşı tarafın üzerlerine atarlardı. Tertemiz bıraktığım ülkemi döndüğüm zaman işte bu şekilde bulmuştum.

Emniyet Müdürü değişmiş, Asayiş Şube Müdürü de Salih Dost olmuştu. Beni yine Cinayet Masasına verdiler. Eski arkadaşlarımdan iki kişi kalmıştı ve memur sayısını çoğaltmışlardı. Kısım Amiri O. Behiç Soytürk olmuştu. Bir gün Dağlıoğlu Mahallesinde Ali isimli sakallı bir polis arkadaşımla birlikte takip ettiğimiz bir cinayet olayını araştırmak için pastane de otururken, birden bire yanımızda altı kişilik bir gurup oluştu. Bunlar pastanede kimlik kontrolü yapıyorlardı. Tiplerine baktık polis değillerdi. Zaten o zaman poliste Kaleşinkof makineli tüfek hiç yoktu. Bu şahısların hepsinin omzundan asılı bu tüfeklerden vardı. Karşı koymamız hiç mümkün değildi. Kaçabilmemiz de mümkün değildi. Ben üzerimdeki polis kimliğimi atacaktım, onu da beceremedim. Daha sonra çoğaldılar 10-12 kişi oldular.

Beni ve arkadaşım Ali'yi yakaladılar. Tabancalarımızı ve kimliklerimizi aldılar. Gözlerimizi çok pis kokan bir bezle bağladılar. Dört beş dakika yaya yürüttükten sonra bir arabaya bindirip bir yere götürdüler. Bu gittiğimiz yeri hala bilmiyorum. Bir evin içinde, bir odanın kapısında beklerken gözlerimizi açtılar. Demek ki kimliklerimizi içeri vermişler ki; bizi çağırdılar. Kısa boylu, esmer, pos ve gür bıyıklı, zayıf 45 yaşlarında keskin bakışlı bir adam masanın başında oturuyordu. Benimle yakaladıkları Ali isimli sakallı Polis Memuru arkadaşımın memleketi Tunceli imiş. Adamın elinde bizim kimliklerimiz vardı ve tabancalarımız da masasının üzerinde duruyordu. Konuşmasına göre Yabancı, Suriye veya Irak lı olabilirdi. Arkadaşım Ali ile biraz konuştuktan sonra, "Bu Rize li arkadaşında bizden mi? diye sordu. Ali de "Bizden, bizden hem de çok aşırı." dedi. "Yoldaş polislere selam söyleyin" dedi. Tunceli'li Ali isimli arkadaşıma bir can borum var. Zaten hayatımda tek borcum da odur. Gözlerimizi tekrar bağladılar. Yarım saat kadar araba ile götürdükten sonra bizi yere indirdiler. Gözlerimizi açtığımız zaman Yağcami yakınlarında olduğumuzu anladık.

Tabancalarımızın fişeklerini almışlardı. Topu topuna beş saat kadar esirleri olduk. Zaten bir ay filan sonra da 12 Eylül Darbesi oldu. Onun için her zaman söylerim; şu ülkemde Allahım bana düşman askeri ni göstermesin. Sade bana değil, hiç kimseye göstermesin. Bu ülkede yaşayan Rum'a, Ermeni'ye, bütün halka ve hatta düşman askeri gelmesini isteyenlere dahi göstermesin. Bir darbe oldu diye kendi askerimizden rahatsız oluyoruz da, düşman askeri ne demektir siz bilir misiniz?