SON BAHAR

Güz gelince dökülür, ağaçlarda yapraklar,
Sararır her taraf, kurur yemyeşil topraklar,
Kabul etmesek te, bunlar hepsi hakikatler,
Gidilir adım adım yaklaşırız son baharlara.

Her geçen gün dünü ararsın, bulursan ama,
Daha da sararıyor, gittikçe yemyeşil dünya,
Senin saçların da beyazlanmış, neden acaba,
Geldik işte farkında olmadan, son baharlara.

Şaşma sakın olanlara, günün gününü tutmaz,
Nerde senin o eski günlerin, dizlerin gitmez,
Siliniyor sayfaların, bir daha hiç görünmez,
Böyle yavaşça yürüyeceksin, son baharlara.

Basamaklar tükenir, tek tek sonuna çıkarsın,
Sona yaklaştıkça, unutma, çok yorulacaksın,
Yaşadıklarını unutarak, hatırlamayacaksın,
Sen istemesen de gideceksin, son baharlara,

Yalnız kalırsın belki de, kapın açılmayacak,
Geçmişini unutacaksın, hafızandan kalkacak,
Ve değerlerin seninle birlikte, hep yok olacak,
O zaman terk edip gideceksin, son baharlara.
                               Yazan : Recep Ali Öztürk