Eski zamanlarda bizim komşu köyde bir cami imamı varmış. Adı bize lazım değil fakat Hasan Hoca derlermiş. Hasan hoca çok bilgili her şeyi yutmuş iyi bir hoca imiş. Her cuma günü camide hutbe okur, vaiz eder milleti doğru yola davet edermiş. Her vaizde de "Sakın horon oynamayın. Horon oynamak çok günahtır. Horon oynayanların hepsi yarın Cehennem de yanacaklar" dermiş. Dermiş fakat kendisi de horon oynamağı çok sever, horon kurulunca oynamaktan kendini alıkoyamazmış.
Bir gün yine cami de aynı şekilde vaizler ederken cemaatten birkaç kişi; "Hoca efendi horona günah diyorsun ama hiç geri kalmıyor sende oynuyorsun. Biz nasıl oynamayalım?" diye sorunca, hoca horon oynamağı vaz geçmiş. Allah Allah vaz geçmiş ama oynamadan da duramıyormuş. İlk zamanlar düğünlere gitmemiş. Bu seferde "Hoca sen düğünlere gelmiyorsun." demeğe başlamışlar. Ne yapsın? Hoca efendi köyün meydanına düğünlerin yapıldığı düz alana uzun sağlam bir kazık çaktırmış ve düğünler de horon oynamamak için, kendini bu kazığa sıkıca uzun iplerle bağlatır, horon oynayanları öyle seyredermiş.
Gene bir gece düğün başlamış. Hoca efendi kendini bayrak direği gibi kazığa iyice bağlatmış. Öylece seyrederken horon oynayanlar sallandıkça ve 'UY UY' diye bağırdıkça kendi de bağlı olduğu yerde sağa sola sallanır ve bağırırmış. Hoca Efendi sallanıp bağırdıkça bağlı olduğu kazık ta sallana sallana genişlemiş ve topraktan kopmuş. Kazık yerinden kopunca Hasan Hoca kazık sırtına bağlı, koşa koşa gitmiş horona girmiş ve "Ne oldi, oldi bize; kazuk değmesun size" diye, türkü diyerek horon oynamağa başlamış.
Tabi o şimdi burada değil öteki dünyada. Cehenneme gidip gitmediğini bilmiyoruz ama bırakmadılar ki adam bir rahat horon oynasa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder