MESAJ

1999 yılı Asayiş Şube Ahlak Büro dan ayrılarak Eğitim Şube Müdürlüğü Atış Poligonu Büro Amirliğine ikinci defa tayın edildim. Ahlak tan ayrılmış, Atış Poligon Amiri olduğum için bir çok arkadaşlarım da hayırlı olsun için yanıma gelmişlerdi.

O zamanlarda cep telefonları yeni çıkmış, çok popülerdi. Herkes elinde taşırdı. Benim cep telefonum da masanın üzerinde dururken bir mesaj geldiğini alarm sesinden öğrendim. Açtım okudum ve çok duygulandım. Gelen mesaj beni etkiledi. 

Mesajda aynen şöyle yazıyordu;
"İslamin nurlu güneşi kalbine dolsun. Mekanınız Cennet, Hz Muhammed komşunuz olsun. Yolunuz açık ömrünüz uzun ve hayırlı olsun. Allaha emanet olun" diyordu. Böyle bir şey ile şimdiye kadar hiç karşılaşmadığım için çok heyecanlandım. Gönderen numaraya baktım, bende kayıtlı değil, tanımıyordum. Dışarı çıktım ve gelen telefon numarasını aradım. 

Bir bayan cevap verdi. 'Başkasına çektiği mesajın yanlışlıkla bana geldiğini söyledim.'
"Hayır yanlış değil beyefendi, sen eski Ahlak Amiri filanca değil misin? Ben de genelev kadını filancayım. Sen bizleri tanımazsın fakat bizler seni çok iyi tanıyoruz. Sana toplu olarak gelecektik fakat yanlış anlaşılır, iyilik yaparken sana zararımız dokunur diye gelmedik. İki sene sayende rahat bir ömür yaşadık. Senin korkundan hiç bir pezevenk, hiç bir dost, post bizleri rahatsız edemedi. Sen bizlerin bir kravatını dahi takmadın. Hiçbir menfaat temin etmedin. Sana şimdiye kadar seni sevdiğimizi bildiremedik. Artık amirimiz değilsin, yanlış anlaşılmaz. Sana saygılarımızı, hürmetlerimizi ve sevgilerimizi bildiriyoruz. Allah seninle beraber olsun" dedi.

Hiçbir şey diyemedim. Konuşamadım daha doğrusu. Telefonu kapattım. Lavaboya giderek gözlerimi kuruladım ve kendi kendime "Hayret yahu, benden memnun olanlar da varmış ta, benim haberim yokmuş" diye düşündüm. Bilseydim Ahlak Amirliğinden ayrılmaz, Müdür ayırana kadar çalışırdım. 

Arkadaşım boks antrenörü Başkomiser Celal Sandal "Nedir? Ne oldu? Birden çok etkilendin Recep Bey" diye sordu. Önce söylemedim. Çok ısrar etti. Cep telefonumu alıp, gelen mesaja baktı. Konuyu anlattım. O ve diğer misafirlerim de çok duygulandılar. Mesajı yüksek sesle okumağa başladı ve ağlayanlar oldu. Biz o konuyu konuşup mütalaasını ederken bir mesaj daha geldi. O da aynı konuda başka bir mesaj çekilmişti. Ve bir çok genelev kadını, beni hiç görmeyip tanımayanlar bile benim için üzülmüş göz yaşları dökmüşlerdi.

Her zaman haksızlıklara tabi tutulan insanlar, her şeyi biriktirir ve günü geldiği zaman, patlak verir, müspet veya menfi mutlaka tepkilerini gösterirler ve bu engellenemez.