Eski dönemlerde davalara kadılar bakıp ta "Evrak ağırdır idamına; evrak hafiftir beraatına" dedikleri zamanlarda, kadılar sadece davalara bakmaz bazı konularda vatandaşa fetva ve akıl da verirlermiş. Onun için müphem olan konular kadılara sorulur ona göre hareket edilirmiş. Kadı bir gün bütün hazırlıkları yaptırmış, sabah ezani sularında dar ağacını kurdurmuş ve tam bir adamı asacağı sırada, başka bir adam "Çok acele, çok acele, beni bırakın, Kadı hazretleri ile görüşmem lazım." diye bağırarak askerlerden yardım istediğini görmüş.
Askerlerde bu adamı Kadı'nın yanına bırakmıyorlarmış. 'Belki şahitlik eder de bu asılacak olan adamı kurtarır veya bir faydası olur' düşüncesiyle Kadı bulunduğu yerden askerlere seslenmiş. "Bırakın gelsin"
Adam koşa koşa yanına gelmiş ve "Kadı hazretleri babam öldü, analığımı alabilir miyim?" demiş.
Haydaa, Kadı hazretleri donup kalmış. Sehpada ip boynunda bekleyen gözleri bağlı adamda yukarıdan "Aah Kadı hazretleri, ben işte hep böyle adamları öldürüyordum" diye kendi lisani ile söylemiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder