GELİN GELİN

Yıl 1979 İsveç Stockholm Brezilya Büyükelçiliği;

Dış ülke elçiliklerde görev yapanlar bilir, Büyükelçiler Elçiliklerinde başka ülke elçileri ile tanışmak ve birbirleriyle kaynaşmak için resepsiyon dedikleri kokteyl gibi aparat içki filan içtikleri bir gün tertip ederler ve bütün dünya elçilerini 15-20 günde bir davet eder, hepsi birlikte olurlar. Biz korumalar ve oto şoförleri içeri salona girmez, elçilik bahçesinde açık havada veya kapalı yerde bekler, kendi aralarımızda diğer ülke elçilik görevlileri arasında iletişim kurmağa çalışır o anları birlikte geçirirdik.

Bizim şoförümüz Ündal isminde, bir suçtan dolayı Polis Akademisinden kovulmuş, birkaç yıl önce İsveç’e kaçak işçi olarak gitmiş, orada Finli bir kızla evlenmiş ve İsveç vatandaşı olmuş, 40-45 yaşlarında Ankara lı bir arkadaştı. Daha önceleri de yabancı ülkelerde kaldığı için hem İngilizce hem de İsveççeyi kusursuz konuşup anlıyordu. 

Böyle yerlerde lisan çok önemlidir. Ben İsveççe yi hiç bilmem, sadece ‘Hur mor du’ yu bilirdim, ‘Nasılsın’ demekti. İngilizceyi çat pat anlar ve konuşurdum. Bütün ülke koruma ve şoförleri İngilizceyi bilirler. Bir çoğu İsveççeyi de bilirlerdi. İsveççe içinde dünyanın her dilinden bir kelime olan öyle çok kaba bir lisandı.

Bu resepsiyonlarda biz Türklerin yanına diğer ülkelerin koruma veya şoförlerinden pek az gelenler olurdu. Gelenlerin çoğu da sigara isteyeceklerse yanımıza gelirlerdi. Hem zaten gelseler de Ermeni ve Yunan koruma ve şoförleri bir lobi oluşturmuşlar o yanımıza gelenlere baskı uygular, engel olmak isterlerdi. Sadece Müslüman ülkelerin bir kısmı ve Asya Ülkeleri şoför ve korumaları yanımıza gelirler, bizimle zaman geçirirler, en azından bizi sevdiklerini belli ederlerdi.

Büyükelçi Mehmet Baydur ve eşini Güney Amerika Ülkelerinden biri olan Brezilya Büyükelçiliğine resepsiyon için götürdük. Her zamanki gibi Büyükelçi ve Hanımı içeri girdiler. Bizler; Ben, Ündal, Afkanlı şoför ve koruma ile birlikte dışarıda durmuş konuşurken, Koreli koruma ve şoför de yanımıza geldiler. Bizim tam ilerimizde de Yunan koruma ve şoförü Avrupa ülkeleri ile büyük bir gurup oluşturmuşlar, gürültülü bir şekilde bir şeyler anlatıp gülüşüyorlardı. 

Yanımızda ki Koreli 55-60 yaşlarında ki şoför arkadaş, bizden ayrılıp arabasına doğru giderken, herkesin gözü önünde Yunanlı koruma önünü kesti ve Koreli ye yüksek sesle İsveççe bir şeyler söyledi. O toplulukta Koreli şoför de çok sinirlendi, elleri ve ayakları ile hareketler yaparak, bağıra bağıra onlara karşı hakaret varı, o da bir şeyler söyledi. Arada sırada da elleri ile gart vaziyeti alıyor, bir şeyler anlatıyordu. Hepimiz sakinleştirmek için yanına gittik. Ben neler olduğunu anlamadım fakat bizimle ilgili olduğunu tahmin etmiştim. Çünkü bizim yanımızdan gidiyordu. 

Çok heyecanlı anlattığından dolayı bayağı önemli şeyler olduğunu da tahmin ediyordum. Diğer koruma ve şoförler de araya girdiler Koreliyi teskin ettiler ve ortalık sakinleşti fakat Koreli sakinleşene kadar bir 15 dakikadan fazla konferans verir gibi bağıra bağıra bir şeyler anlatmıştı. Arabasının yanına gittikten sonra yine bizim yanımıza geldi. Hala siniri geçmediğinden sigara filan verip kendisini teskin ettik.

Şoför arkadaş Ündal orada olup biteni az sonra bana tercüme etti. O zaman anladım. 

Koreli şoför orada ki kalabalığa ne anlatmış biliyor musunuz? Yunanlı koruma yanımızdaki Kore'lilere "Onlar Türk tür. Siz onlarla niçin konuşuyorsunuz? Onlar barbardır, yaramaz insanlardır. Onlarla konuşmayın!" demiş. 

Kore'li şoför da onun için işte onlara karşı sinirli bir şekilde bağıra bağıra; 

"Evet bunlar Türk tür. Biz de bunlarla onun için konuşuyoruz. Sizler bunları tanımıyorsunuz. Yahut tanıyorsunuz da işinize gelmiyor, kabullenemiyorsunuz. Bizler de tanımıyorduk, fakat Kore savaşında sizleri de, onları da, Amerikalıları da herkesi çok iyi tanıdık. İyilikte oldukları gibi savaşta da herkesi kendilerine hayran bıraktı Türkler. Kore deki savaşta bizzat şahit oldum. Ve Türkleri anladım. Onun için seviyorum Türk Milletini. Kalabalık bir düşman sürüsüne karşı birlikte savaşırken cephanemiz bitti. Sizler kaçtınız. Amerikalı, İngiliz kaçtılar. Bizler de kaçtık. Herkes kaçtı. Canlarımızı kurtardık. Türkleri savaş meydanında kaderleriyle baş başa bırakıp onları uzaktan seyrettik. Onlar kaçmayıp süngü taktılar. Cephanesiz savaştılar. Tüfekleri de kırıldı. Yan tarafa attılar, elleri ile gart aldılar ve düşman askerine 'gelin, gelin' diye bağırıyorlardı. Sizler, bizler ve herkes savaş meydanından kaçtıktan sonra uzaktan onların bu yaptıklarını, seyrettik. Ondan sonra insanlığımdan utanıyorum ve işte onun için Türkleri çok seviyorum." demiş. 

Ondan sonra bazı ülke koruma ve şoförleri yanımıza gelir gider bizlerle konuşurlardı. Sağ ol Kore li, bende Koreli leri çok seviyorum.