Birinci Dünya Savaşı sırasında bir Osmanlı Paşası toplantı sırasında müttefik ülke komutan ve askerlerine tavsiyelerde bulunur: "Eğer cephede savaşırken cephaneniz biter, tüfekleriniz kırılır, hatta kasaturalarınız belinizden atılır hiç bir ümidiniz kalmazsa, yerden bir odun parçasını alın ve inanarak düşmana doğru doğrultun 'BANDIDI, BANGIDI' diye bağırın, elinize aldığınız odun tüfek vazifesi görecek ve düşman askerini öldüreceksiniz. Yerden her hangi bir ağaç dalı alıp düşmana doğru sallar ve inanarak 'HARTIDI, HARTIDI' diye bağırırsanız elinizdeki ağaç dalı kasatura veya kılıç olur düşman askerini öldürürsünüz" diye anlatır.
Bütün bu anlatılanları dinleyen askerler dalga geçip gizli gizli güler, hatta 'Bangıdı, hartıdı' diye birbirlerine şakalar yaparlar.
Zaman sonra bu nasihatleri dinleyen ve gülüp geçen bir Alman Albayı alayı ile birlikte bir meydan muharebesinde Osmanlı Paşasının anlattığı durumla karşı karşıya kalır. Cephaneleri biter, tüfekleri kırılır, kasaturaları da kayıp olur. Nerdeyse bütün askerleri yok olacak.
Hemen Paşanın nasihatleri aklına gelir ve son çare olarak yerden aldığı odun parçasını üzerlerine doğru sürü halinde gelen düşman askerlerine doğru uzatarak 'bangıdı, bangıdı' diye bağırır. Aa gözlerine inanamaz düşman askeri kanlar içinde birer ikişer yerlere düşerler. Öbürlere de 'bangıdı' onlar da yerde. Ne ise daha sonra yerden ağaç dalı alır ve tam yanına gelen düşman askerine 'hartıdı' der ve ağaç dalını sallar oda kasatura olur ve böylece birçok düşman askerini öldürür.
Tam o sırada bakar ki koşarak gelen bir düşman askeri, bütün askerlerini ezerek pestil gibi yere yapıştırıp öylece ilerleyip geliyor.
Albay bu düşman askerine elindekileri uzatıp ne kadar BANGIDI, HARTIDI dediyse adam yere düşmüyor, bütün gücü ile askerlerini çiğneyerek kendisine doğru geliyor. Yanına yaklaştığı zaman bu askerin marifetini ve kendi askerlerini nasıl pestil ettiğini anlıyor.
Çünkü bu Rus askeri de 'TANKIDI, TANKIDI' diye bağırıp koşuyor muş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder