Kadının yalvarmasına karşılık çok etkilendim. Şoförümle birlikte giderek önce bu verdiği adresi tespit ettim. Bu yer bir avukatlık bürosu idi. Değişik isimler adı altında kumarhane de olabilirdi. Çünkü daha önce normal evlerde bile kumar yakalamıştık. Gece çok geç saatler de bu yere gittim. Her iki pencereden içeride ışıkların yandığını gördüm. Bu saatte ışıklar yandığına göre avukatlık bürosu adı altında gerçekten bir kumarhane olabilirdi. Çünkü gece avukatlık bürosu çalışmazdı. Kapının ziline bastım ve kapıyı bir gözü kör bir adam açtı. Kim olduğumuzu, ne istediğimizi sordu. Avukatla görüşüp bir dava hakkında bilgi alacağımızı söyledim. Önce içeri almak istemedi. "O avukat benim burada sorun!" dedi. Biz hem bir çay içeceğiz dedik ve girdik. Bizi içeri boş bir odaya aldı ve "Ben avukatım, burası bana aittir. Buyurun." dedi. Kendinden başka 20-25 kişi daha vardı ve hepsi ayrı ayrı odalarda oyun oynuyorlardı.
Çaylarımızı içip bu bir gözü kör avukata güya derdimizi anlatıp bilgi alacağımız sırada, olup bitenleri de göz ucuyla takip ediyorduk. Yan tarafta ki bir masada 'yanık' tabir edilen oyun bitmiş, kazanan şahsa paralar teslim ediliyordu. Hemen oturduğum masadan kalkarak kendimi tanıttım ve paralara el koydum. Oyun kağıtları, mano ve sayıları kayıt not defterine el koydum. 16.000,00tlye yakın para, bir miktar da dolar yakalayıp aldıktan sonra masada bulunup oyun oynayan dört kişiden kimliklerini istedim. Yalnız ta baştan bir gariplik olduğunu hissettim. Kimse yerinden kıpırdamadığı gibi kimlikleri de vermediler. O oyuncuların yanında herkes şaşırmış diğer masalar da oturup oyun oynayanlar da gözleri ile beni ve şöförumu süzüyorlardı. Yanı kısacası beni hiç mi hiç takmadılar. Çok sinirlendim fakat hiç belli etmedim. Kapıyı açan ve bana kendini avukat olarak tanıtan o kör adam yanıma yaklaştı. "Başkomiserim, bu yakaladığın adamların hepsi hakim ve savcı. Burada eğleniyorlar. Bu akşam müsaade et, bende zaten burayı kapatacağım." dedi. Hemen belimden el telsizini çıkardım ve "Merkez bütün televizyon ekiplerini uyarın adres bildireceğim. Bu yere gelsinler" diye anons ettim fakat telsizin mandalına basmamıştım. Yanı sesim gitmedi de sadece orada olanlar bu söylediklerimi duydular. Onları basın yoluyla korkutmak istedim. Hakimlerden biri "Başkomiser sen ne yapıyorsun? Bunu yapana kadar hepimizi öldür daha iyi" dedi.
Adres doğru. Kumar da oynanıyor. O da doğru. Bu geldiğim yer avukata ait bir Büro, fakat bu ad altında savcı ve hakimlerin kumar oynadıkları bir kumarhane. Kumar nedir? Kabahat nev'inden bir suç. Cezası var mıdır? Hayır.
Hemen benim jeton düştü anladım. Ankara nın benden korkan gayrı meşru kişileri ve kabadayıları beni hakim ve savcılarla karşılaştırıp tuzağa düşürmek için bu yere göndertmişler. Trabzonlu bir Savcı vardı. "Boş ver Başkomiser gel bir yanık oynayalım da öyle git belki kazanır sın?" dedi. Ona hiç cevap vermedim.
Birer çay daha içtikten sonra, aldığım para ve kumar delil belgelerini geri bıraktım ve dostane bir şekilde bu yerden ayrılırken, hakimlerden 3. Ağır Ceza Reisi "Başkomiserim hiç olmazsa şu yakaladığın parayı alda harçlık edersin, afiyetle ye" diye şakalaştı.
Acaba alsam bana ne yaparlardı? Ben de cüzdanımı gösterdim ve "Hiç te param yok. Verseniz çok iyi olur." dedim ve gülüştük. Oradan kazasız belasız ayrıldım. Fakat hafızamdan da silinmedi. İki sene sonra anladım, esas bana bu tezgahı kuran birlikte çalıştığım Asayiş Şube Müdürü Mustafa ve Gasp Amiri Ahmet Beyler imiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder